.png)
.png)
Abstract
Objective: The aim of this study was to evaluate the mid-term outcome of pedicle screw-laminar hook (PS-LH) fixation in the surgical treatment of thoracolumbar burst fractures.
Methods: Nineteen patients (12 male, 7 female; mean age: 34.4 years, range: 19 to 57 years) with thoracolumbar burst fractures treated using PS-LH between 1996 and 2006 were evaluated. The 17 patients (11 male, 6 female) who had a minimum of 2 years follow-up were included in the study. Radiographic outcome was evaluated by measuring the local kyphosis angle (LKA) and anterior vertebral height (AVH). Mean follow-up was 81 (range: 38 to 122) months and 15 patients completed more than 5 years of follow-up.
Results: Preoperative vertebral height loss and LKA of 41.2% (range: 29% to 64%) and 16.8° (range: 5° to 36°), respectively, were corrected to 16.3% (range: 0% to 44%) and -1.2° (range: -17° to 10°), respectively, after the operation. Mean losses of correction for vertebral height and local kyphosis w
Özet
Amaç: Bu çalışmanın amacı torakolomber patlama kırıklarının cerrahi tedavisinde kullanılan pedikül vidası-laminar kanca (PS-LH; pedicle screw-laminar hook) tespitinin orta dönem sonuçlarını incelemekti.
Çalışma planı: Çalışmada 1996 ile 2006 yılları arasında torakolomber patlama kırığı nedeniyle PS-LH ile tedavi edilen 19 hasta (12 erkek, 7 kadın; ortalama yaş: 34.4, dağılım: 19-57) değerlendirildi. Bu hastalardan en az 2 yıllık takibi olan 17’si (11 erkek, 6 kadın) çalışmaya alındı. Lokal kifoz açısı (LKA) ve anterior vertebra yüksekliği (AVH; anterior vertebral height) ölçümleri yapılarak radyolojik değerlendirme yapıldı. Hastaların ortalama 81 (dağılım: 38-122) ay takip edilirken, bunlardan 15’inin takibi 5 yıldan fazla bir zamanda tamamlandı.
Bulgular: Cerrahi öncesi vertebra yükseklik kaybı ve LKA’lar, sırasıyla, %41.2 (dağılım: %29-%64) ve 16.8°(dağılım: 5°-36°) iken, bu değerlerin cerrahi sonrası %16.3 (dağılım: %0-%44) ve -1.2°’ye (dağılım: -17°-10°) düzeldiği görüldü. İkinci yıl takibinde, vertebra yüksekliği ve LKA’daki ortalama düzeltim kaybı, sırasıyla, %1.8±7.9 ve 4.3±7.1 derece iken, 2. ve 5. yıllar arasındaki ortalama kayıp ise, sırasıyla, %-1.8±4.5 ve 0.5±1.5 idi. Lokal kifoz açısındaki düzeltim kaybı anlamlı iken (p=0.023), vertebra yükseklik kaybı anlamlı değildi (p=0.360). Beş hastada 5 dereceden daha fazla düzeltim kaybı gözlendi. İkinci ve 5. yıl değerleri karşılaştırıldığında ise, vertebra yükseklik kaybı ve LKA düzeltim kaybında anlamlı bir farklılık saptanmadı (sırasıyla, p=0.147 ve p=0.205). Cerrahi öncesi değerlerle kıyaslandığında ise hem 2. hem de 5. yıl değerlerinin belirgin olarak daha iyi olduğu görüldü (p<0.001). Son takiplerinde SF-36 anketi yapılan 15 hastanın sonuçları Türk toplum genelinin değerleriyle benzer bulundu.
Çıkarımlar: Lokal kifotik deformitede PS-LH tespiti ile belirgin düzelme sağlanabildiği saptandı. Üst ve alt pedikül vidalarının sublaminar kancalarla desteklenmesi düzeltim kaybını tam olarak önleyememekteyse de, 5 yıllık süreçte stabilize olduğu ve hastaların kliniğinde herhangi bir problem yaratmadığı gözlemlenmiştir.