.png)
.png)
Abstract
Objectives: In this study, the biomechanical properties of peripheral tendon repair with the use of epitendinous suture technique and N-butyl-2-cyanoacrylate (Histoacryl) (NBSA), a biodegradable glue, were compared.\nMethods: Twenty-four flexor tendons were harvested from sheep hind limbs. Following transection of the tendons, 12 tendons (group 1) were repaired with modified Kessler core sutures using no 2 prolene and epitendinous running sutures with 3/0 prolene. In the other 12 tendons (group 2), NBSA was applied between the cut surfaces before placing modified Kessler core sutures. Placed on an hydrolic test machine, half of the tendons from each group were subjected to load to failure with a tensile force of 20 mm/min and the other half to cyclic loading with a tensile loading between 1-15 N at a rate of 20 cycles/min. Observation of a gap of 1 mm between the tendon ends in each test was regarded as repair failure.\nResults: The mean load to failure was 27.3 N (range 25 to 32 N) for group 1 and 50.4 N (range 32 to 63 N) for group 2 (p=0.022). The mean number of cycles at failure was 140 (range 45 to 250) in group 1 and 350 (range 150 to 600) in group 2 (p=0.032).\nConclusion: Our results showed that peripheral tendon repair with the use of NBSA has biomechanical advantages over repair with the epitendinous running suture technique.
Özet
Amaç: Bu çalışmada, tendon periferik onarımında devamlı epitendinöz dikiş ve biyoçözünür bir yapıştırıcı olan N-butil-2-siyanoakrilat (Histoakril) (NBSA) kullanılarak yapılan onarımların biyomekanik özellikleri karşılaştırıldı.\nÇalışma planı: Çalışmada 24 adet koyun fleksör tendonu kullanıldı. Orta seviyeden kesim işleminden sonra 12 tendona (grup 1) no 2 prolen ile modifiye Kessler kor dikiş ve 3/0 prolen ile devamlı epitendinöz dikiş yapıldı. Diğer 12 tendonda ise (grup 2), modifiye Kessler kor dikişten önce kesi hattına NBSA sürüldü. Her iki gruptan altışar tendona hidrolik test cihazında yüklenme-deformasyon (20 mm/dak hızda gerilme) ve siklik yüklenme-deformasyon (1-15 N arası 20 siklus/dakika frekansta yüklenme) testleri uygulandı. İki testte de onarım sahasında 1 mm boşluk oluşumu onarımın bozulması olarak yorumlandı.\nSonuçlar: Grup 1’de onarımın bozulması için gerekli yük ortalama 27.3 N (dağılım 25-32 N), ikinci grupta ise 50.4 N (dağılım 32-63 N) bulundu (p=0.022). Grup 1’de onarımın bozulmasına kadar yapılan siklus sayısı ortalama 140 (dağılım 45-250), grup 2 de ise 350 (dağılım 150-600) idi (p=0.032).\nÇıkarımlar: Bu çalışmada, tendonlarda NBSA ile yapılan periferik onarımın, devamlı epitendinöz dikiş ile yapılan onarıma göre biyomekanik açıdan daha avantajlı olduğu görüldü.