Reconstruction of the cruciate ligaments with allografts clinical perspective and shortterm results

Abstract

There is a continuing search for the ideal substitute for the cruciate ligaments. Autogenous tissues have been widely used as replacement. The use of allografts is an attractive alternative: no donor side morbidity, decreased operative time smaller incisions especially with new endoscopic techniques, unlimited supply with a choice of graft sizes in multiple ligament recontructions and a long shelf life are some of the distinct advantages that allografts offer. They may be useful in cırcumstances where no suitable autologous substitute is availab for the consequent available tendon is too short to span the joint cavity. The preparation of an allograft requires appropriate donor selection and screening, careful surgical tissue procurement, and safe and effective processing techniques. Subclinical immun responce and the possibility of transmission of infectious agents have to be considered. The early results in the literature and in our small series are encouraging, however long term results are necassary prior to widespread use of allografts in cruciate ligaments reconstructions. The authors think that allografts should be reserved presently for use in special situations as an alternative to prosthetic ligaments where autograft is not available or appropriate.

Özet

Diz çapraz bağlarının rekonstrüksiyonundaki ideal greft arayışı halen devam etmektedir. Otogreftler günümüze kadar geniş kullanım alanı bulmuşlardır. Allogreftler ise greft yatağında morbidite bırakmamaları, daha kısa ameliyat süresi, özellikle endoskopik teknikler uygulandığında ufak insizyonlar, multiple bağ rekonstrüksiyonlarında çeşitli boyutlarda sınırsız kullanım olanağı ve uzun süre saklanabilirlik gibi avantajları nedeniyle günümüzde otogreftlere iyi bir alternatif oluşturmaktadırlar. Uygun otojen materyalin bulunmadığı vakalarda veya çok kısa Patellar tendonlu hastalarda allogreftler kullanılabilir. Allojenik materyalle ancak titiz bir organ verici seçimi ve tarama testleri, kurallara uygun materyal alımı, etkili ve güvenilir depolama teknikleri uygulanabildiği taktirde kullanılmalıdır. Subklinik immun reaksiyonlar ve infeksiyon taşıma riski allogreft kullanımında ana problemleri oluşturmaktadır. Literatürde verilen ve kendi ufak serimizdeki erken sonuçlar cesaret vericidir. Ancak geç klinik sonuçlar görülmeden allogreftler diz bağ cerrahisinde yaygın olarak kullanılmamalıdır. Yazarlar uygun otogreftin bulunmadığı özel durumlarda allogreftleri sentetik ligamentlerin alternatifi olarak görmektedirler.