Open reduction and internal fixation of the pelvic fractures

Abstract

For a long time, conservative methods was the mainstay of treatment in pelvic fractures. However, long-term results showed a high complication rate such as pain, shortening, and pelvic deformity especially in disruptions of the sacroiliac region. External fixation proved to be insufficient in the retention of reduction especially in vertical instabilities. In these cases, open reduction and internal fixation will provide anatomic reposition especially in the weight-bearing region and lower the risk of complications. We present the results of 1 Type B case and 8 Type C cases who had open reduction and internal fixation for pelvic fractures. Our results showed that anatomical reduction and integrity of the pelvic ring can be reconstituted with open reduction and internal fixation. We observed that these patients could be mobilized earlier and the hospital stay is significantly shorter than those treated conservatively.\nKeywords: Fractures of the pelvis, surgical treatment, open reduction and internal fixation

Özet

Pelvis kırıklarının tedavisinde uzun yıllar konservatif tedavi yöntemleri uygulanmıştır. Ancak bu tedavi yöntemlerinin uzun süreli sonuçları incelendiğinde özellikle sakroiliak eklem bölgesindeki ayrışmalarda ağrı, kısalık, pelvik çarpıklık gibi iskelet sistemine ait geç komplikasyonların oranının yüksek olduğu görülmüştür. Geliştirilen eksternal fiksatörlerin de özellikle vertikal instabilitelerde reduksiyonu korumada yeterli olamadıkları anlaşılmıştır. Bu olgularda uygulanacak açık reduksiyon ve internal fiksasyon ise özellikle yük taşıma bölgesinde anatomik repozisyon sağlayacak, geç komplikasyon riskini azaltacaktır. Burada açık reduksiyon ve internal fiksasyon uygulanan 1 Tip B olgusu ile 8 Tip C olgusunun sonuçları bildirilmiştir. Olgulardan aldığımız sonuçlar açık reduksiyon ve internal fiksasyon ile anatomik reduksiyon sağlandığını, pelvis halkasının bütünlüğünün yeniden oluşturulabildiğini göstermiştir. Bu yöntem ile hastaların konservatif tedavi süresindekinden daha önce mobilize olabildikleri ve hastanede kalış sürelerinin anlamlı olarak azaldığı görülmüştür.