Abstract
The purpose of this study was to investigate the distal portion of musculus semimembranosus (MS) and its relation with medial collateral ligament (MCL). Thirty human cadaver knee joint were used in this study. Except for MCL, MS, joint capsule, popliteus, gastrocnemius other soft tissues were dissected. The relationship of tibial side of MS with MCL and other tissues were investigated. MCL lengths were measured and proportional distance between proximal and distal attachment of MCL to joint line was established. As a result, it was shown that MS attached to tibia from three common area with expansions towards gastrocnemius, popliteus and posterior capsule. The range of MCL lengths 9 to 13 cm and proportional distance between proximal and distal attachment of MCL to joint line was 1/3. Anterior and posterior portions of MS were respectively at the bottom and at the top of MCL. It was shown that in both extension and valgus stress MS stand like a tendinous pillar in posteromedial corner. Anterior and posterior advancement of MS in posteromedial rotator instability abrogates its insertion, thus the functions in this area can become minimized.
Özet
Bu çalışmada musculus semimembranosus un (MS) distal kısmı ve medial collateral ligamentle (MCL) ilişkisi araştırılmıştır. Çalışmada otuz kadavra dizi kullanılmıştır. MCL, MS eklem kapsülü, popliteus ve gasfrocnemius kası hariç diğer yumuşak dokular kesilmiştir. MS un MCL ve diğer dokularla ilişkisi araştırılmıştır. MCL nin uzunlukları ölçülmüş, eklem aralığına proksimalden ve distalden olan uzaklıkları arasında orantı kurulmuştur. MS un tibiada üç genel bölgeden yapıştığı ve gastrocnemius, popliteus ve posterler kapsüle doğru uzantıları olduğu görülmüştür. MCL nin uzunlukları 9-13 cm arasında olduğu tesbit edilmiş ve eklem aralığını proksimalden ve distalden uzaklıkları arasındaki orantı 1/3 bulunmuştur. MS nin ön ayağı MCL nin altında, arka ayağı ise üstünde bulunmuştur. MS ekstansiyon ve valgusda posteromedialde tendinoz bir sütun gibi yer almıştır. MS nin anterior ve proksimale ilerletilmesi fonksiyonlarında eksilme yapabileceği düşünülmüştür.