.png)
.png)
Abstract
Objectives: This study aimed to assess the results of knee capsulotomy for correcting fixed knee flexion contracture in children with cerebral palsy (CP). \r\nMethods: Thirty-five children (20 boys, 15 girls; mean age 13.5±2.5 years) with CP underwent posterior knee capsulotomy for 59 knees. Eleven patients had diplegia, one patient had hemiplegia, and 23 patients had quadriplegia. There were two community ambulators (3 knees), 19 household ambulators (33 knees), and 14 nonambulators (23 knees). Posterior knee capsulotomy was combined with hamstring lengthening (50 knees, 84.8%), rectus femoris transfer (10 knees, 17%), Achilles tendon lengthening (12 knees, 20.3%), and posterior cruciate ligament release (eight knees, 13.6%). The mean follow-up was 3.5±1.7 years. \r\nResults: Fixed knee flexion contracture significantly improved from 26.5±15.4 degrees to 17.0±15.5 degrees after posterior knee capsulotomy (p<0.0001). The mean improvement was 9.5 degrees. Popliteal angle significantly improved from 70.6±18.7 degrees to 48.2±19.9 degrees (p<0.0001). Ankle dorsiflexion did not differ significantly. At the end of follow-up, 38 knees (64.4%) had improved knee flexion contracture and 21 knees (35.6%) had recurrent flexion contracture (failure). Age and male gender were significantly associated with failure rate (adjusted odds ratio 0.78, 95% CI: 0.62-0.99 and 12.1, 95% CI: 2.37-61.7, respectively). Complications included transient sciatic nerve palsy in seven knees (11.9%), and wound dehiscence in two knees (3.4%). Revision was required in two knees (3.4%), and posterolateral corner reconstruction in one knee (1.7%).\r\nConclusion: Posterior knee capsulotomy is another option for the treatment of knee contracture in CP, resulting in a significant decrease in knee contracture with acceptable complications. However, failure rate is higher in boys, patients who are marginal ambulators, and in younger age group.
Özet
Amaç: Beyin felçli (BF) çocuklarda kalıcı diz fleksiyon kontraktürünün düzeltilmesinde kapsülotominin sonuçları değerlendirildi. \r\nÇalışma planı: Beyin felçli 35 çocuğun (20 erkek, 15 kız; ort. yaş 13.5±2.5) 59 dizine posterior diz kapsülotomisi uygulandı. On bir hastada dipleji, bir hastada hemipleji, 23 hastada kuadripleji vardı. Yürüyebilme durumu açısından, iki hasta dışarda (3 diz), 19 hasta (33 diz) ev içi yardımcı araçla yürüyebiliyorken, 14 hastada (23 diz) yürüme yoktu. Posterior diz kapsülotomisi ile birlikte uygulanan işlemler şunlardı: Hamstring uzatma (50 diz, %84.8), rektus femoris transferi (10 diz, %17), Aşil tendon uzatma (12 diz, %20.3) ve arka çapraz bağ gevşetme (8 diz, %13.6). Ortalama takip süresi 3.5±1.7 yıldı. \r\nSonuçlar: Posterior diz kapsülotomisinden sonra kalıcı diz fleksiyon kontraktürü 26.5±15.4 dereceden 17.0±15.5 dereceye geriledi (p<0.0001). Ortalama düzelme 9.5 derece idi. Popliteal açıda da anlamlı düşme görüldü (70.6±18.7 dereceden 48.2±19.9 dereceye; p<0.0001). Ayak bileği dorsifleksiyonu ise benzer kaldı. Takip dönemi sonunda, 38 dizde (%64.4) diz fleksiyon kontraktüründe iyileşme görülürken, 21 dizde (%35.6) kontraktür nüksü gelişti. Yaş ve erkek cinsiyeti başarısızlık oranıyla anlamlı derecede ilişkili bulundu (yaş için ayarlanmış odds oranı 0.78, %95 GA: 0.62-0.99; erkek cinsiyet için ayarlanmış odds oranı 12.1, %95 GA: 2.37-61.7). Komplikasyon olarak, yedi dizde (%11.9) geçici siyatik sinir felci, iki dizde (%3.4) yara açılması görüldü. İki dizde (%3.4) revizyon, bir dizde (%1.7) de posterolateral köşe rekonstrüksiyonu yapılması gerekti.\r\nÇıkarımlar: Posterior diz kapsülotomisi BF’de diz kontraktürünün bir başka tedavi yöntemidir ve kabul edilebilir komplikasyonlarla anlamlı derecede azaltılabilir. Ancak, erkek çocuklarda, marjinal yürümesi olanlarda ve daha küçük yaştaki çocuklarda başarısızlık oranı daha yüksektir.