.png)
.png)
Abstract
38 knees of 26 patients with anterior knee pain (12 bilateral) were included in the study. There were 22 women and 4 men (av. Age: 29). Axial CT examination of both knees were always taken at midpatellar level. Patellar tilt 60° of flexion with and withoud muscle contraction. Images were always taken at midpatellar level. Patellar tilt angle (PTA), congruence angle (CA) and sulcus angle (SA) were measured at each knee position. Normal values were also obtained from 14 normal volunteers (28 knees). Thus, types of patellofemoral incongruence were determined at each knee position and plotted on a table. Then the type of incongruence for the knees were noted. Types of patellofemoral incongruence as follows. 1) Tilt + lateralization (TL 12 knees) 2) lateralization (L: 4 knees), 3) medialization (M: 5 knees), 4) lateral to medial instability (LM: 1 knee), 5) tilt (T: 1 knee). 15 knees were classifield as normal. When the groups were analyzed seperately, in the TL group, (T) or (L) component would have been missed in 9 cases if the images were taken only at 30° or only in the first 30° of flexion. In the (L) group 2 patellae were reduced at 30°. In 3 knees in the (M) group medialization began at 10°, 20° and 30°. One patella was reduced at 40. In the (ML) case the patella was lateralized at 0°, 10°, 20°, and medialized at 30° and 40°. In the (T) case, the patella was tilted only at 20°, 40° and 60°. This study showed that axial images taken only at 30° will miss important information. Imaging the first 30° of flexion will not reveal the correct type of instability, either. Serial imaging in a wider range of flexion is necessary for correct diagnosis. Determination of the type of incongruence at different knee positions is a new connept. With this methodology, the presence of medial and lateral to medial instabilities is verified. Hence, the classification systems including only the lateral instabilities should be quostioned
Özet
Diz önü ağrısı olan 26 hastanın 38 dizi (12 bilateral) çalışmaya dahil edildi. Hastaların 22’si kadın 4 ü erkek olup ortalama yaş 29 idi. 0°, 10°, 20°, 30°, 40° ve 60° flaksiyonunda uyluk adeleleri gevşek ve kontrakte iken her iki dizin aksiyel bilgisayarlı tomografileri daima midpatellar seviyeden alındı. Dizin her pozisyonu için patellar tilt açısı (PTA). uyum açısı (CA) ve sulkus açısı (SA) ayrı ayrı ölçüldü. Diz problemi olmayan 14 gönüllünün 28 dizinde de aynı metotla ölçümler yapıldı ve normal değerler bulundu. Hasta dizlerin ölçümleri normallerle kıyaslanarak patellofemoral uyumsuzluk tipleri her diz pozisyonu için ayrı ayrı bulundu ve tabloya geçirildi. Bu tablo incelenerek uyumsuzluğun tipi belirlendi. 1) Tilt + lateralizasyon (TL: 12 diz). 2) lateralizasyon (L : 4 diz), 3) medializasyon (M: 5 diz), 4) lateralden mediale instabilite (LM: 1 diz) 5) tilt (T: 1 diz). 15 diz normal olarak bulundu. Sadece 30° veya ilk 30°deki kesitlerle yetinildiğinde (TL) grubunda 9 olguda (T) veya (L) komponentinin atlanmış olacağı görüldü. (L) grubunda iki patella 30°den itibaren redükte idi. (M) grubundaki dizlerin üçünde medialzasyon 10°, 20° ve 30°de başlamıştı. Bir patella 40°de redükte olmuştu. (LM) olgusunda patella 0°, 10°, 20°lerde lateralize 30°,40° de medialize idi. (T) olgusunda patella sadece 20°, 40° ve 60°de tilte idi. Sadece 30°de çekilen aksiyel bilgisayarlı tomografiler yetersizdir. İlk 30° fleksiyonda seri olarak elde edilen kesitler bile her zaman doğru instabilite tipini vermeyebilir. Doğru tanı için daha geniş bir fleksiyon aralığında seri görüntülerin elde edilmesi gerekir. Farklı diz pozisyonlarındaki uyumsuzluk tiplerinin belirlenerek genel instabilite tipinin saptanması yeni bir kavramdır. Bu metotla medial ve lateralden mediale instabilitelerin varlığı kanıtlanmıştır. Bu nedenle sadece lateral instabiliteyi gözönüne alan sınırlandırma sistemleri terkedilmelidir.