Abstract
Objective: Thumb amputation is a major cause of hand dysfunction, and the treatment for distal thumb amputations remains controversial. Although finger reconstruction methods using distraction lengthening are known to restore finger length and function, we found no reports in the literature regarding phalangeal lengthening in thumb amputations. We aimed to evaluate proximal phalangeal lengthening in thumb amputations at or near the interphalangeal (IP) joint.
Methods: We retrospectively evaluated patients who had undergone distraction lengthening of the proximal phalanx of the thumb. All patients underwent osteotomy, either during the initial procedure or as a second-stage procedure. Distraction began 10 days after osteotomy with the use of an external fixator that remained in place until ossification of the gap occurred without bone grafting. Patients were evaluated using the QuickDASH score.
Results: Fourteen patients with a mean age of 27 years and a mean follow-up period of 7 years were enrolled. The mean phalangeal lengthening achieved was 20 mm. Ossification occurred at all distraction sites, and the fixators were maintained for a mean of 85 days. The mean healing index was 42.5 days/cm. All 14 patients achieved the desired amount of phalangeal lengthening without major complications such as nonunion, premature union, or gross infection.
Conclusion: For reconstruction in cases of distal thumb amputations, distraction lengthening of the proximal phalanx can be used to improve absolute length, web space, and grip distance. The technique is safe and effective, improves functionality/cosmesis, and offers a low complication risk.
Özet
Amaç: Başparmağın amputasyonu el fonksiyonlarında kısıtlanma yaratan önemli bir etkendir. Başparmağın distal amputasyonlarının tedavisi tartışmalıdır. Her ne kadar parmakların distraksiyon yöntemi ile uzatılması parmakların uzunluğunu ve fonksiyonunu tekrar sağlamak için uygulanan yöntemlerden biri olsa da, literatu¨r araştırmamızda başparmak amputasyonlarının tedavisi için falanks uzatmasına yönelik bir yayın bulamadık. Başparmağın interfalangial (İF) eklem seviyesi veya civarındaki amputasyonlarında proksimal falanksın uzatılması ile tedavi edilen hastaların sonuçlarını değerlendiren bir çalışma du¨zenledik.Çalışma planı: Distraksiyon yöntemi ile proksimal falanksları uzatılan hastalar geriye dönu¨k olarak değerlendirildi. Osteotomi, ya ilk ameliyat esnasında ya da ikinci aşamada yapıldı. Osteotomiden 10 gu¨n sonra bir eksternal fiksatör u¨zerinden distraksiyona başlandı. Bu fiksatör oluşan boşluğun kemikleşmesine kadar yerinde bırakıldı. Kemik grefti kullanılmadı. Hastalar QuickDASH skorlaması ile değerlendirildi.Bulgular: 14 hastanın ortalama yaşı 27, ortalama takip su¨resi 7 yıl idi. Falankslar ortalama olarak 20 mm. uzatıldı. Tu¨m uzatma bölgeleri kemikleşti. Fiksatörlerin çıkarılma zamanları ortalama 85 gu¨n, iyileşme indeksi ortalaması 42.5 gu¨n/cm idi. 14 hastanın tu¨mu¨nde amaçlanan falanks uzatmasına, kaynamama, erken kaynama veya belirgin infeksiyon gibi major komplikasyonlar gelişmeden, ulaşıldı.Çıkarımlar: Başparmağın distal amputasyonlarının rekonstru¨ksiyonu için proksimal falanksın distraksiyon yöntemi ile uzatılması, başparmağın mutlak uzunluğunun ve web aralığının arttırılması ve daha iyi bir kavrama mesafesi yaratmak için kullanılabilir. Gu¨venli ve etkili olan bu yöntem, fonksiyonu ve göru¨nu¨şu¨ iyileştirirken, du¨şu¨k komplikasyon riskine sahiptir.