Abstract
In recent years, developments in diagnosis and treatment of extremity length discrepancies led to the need of a most sensitive, easiest, cheapest and least harmful technique for the measurement of the length of the extremities. That CT has been introduced as a frequently used technique for extremity length measurement and it was shown to be superior to orthoroentgenographic technique in cadaveric studies made CT to be used routinely on this topic. CT and orthoroentgenography had no superiority to each other in terms of precise measurement in the subjects without flexion contracture. But in cases with flexion contracture, inaccurate measurements are obtained with orthoroentgenography due to projectional foreshortening. The extremity length measurement were performed with orthoroentgenography and lateral CT scanogram on 40 cases with limb length discrepancy admitted to our clinics between 1993-1995. Thirty-five subjects without flexion contracture or<20¡ were evaluated as the first group and 5 cases with >20¡ as the second group. In Group 1, no statistically significant difference was found between CT scanography and orthoroentgenography (t=0,072, p>0,05). However, the difference was significant in Group 2 (t=2,764, p<0,05). It was concluded that CT lateral scanography was a more precise technique than orthoroentgenography in the cases with flexion contracture.
Özet
Son yıllarda ekstremite uzunluk farklarının tanı ve tedavisindeki gelişmeler, ekstremite uzunluklannın en duyarlı, en kolay, en ucuz ve en az zararlı bir yöntemle ölçülebilmesi gereksinimini beraberinde getirmiştir. Ekstremite uzunluk farklarının saptanmasında ortorönsgenografiden birçok yönüyle üstün olduğunun kadavra çalışmalarında kanıtlanması, tomografik ölçüm tekniğinin rutin olarak kullanılmağa başlanmasına neden olmuştur. Fleksiyon kontraktürü olmayan olgularda tomografi ve ortoröntgenografinin hassas ölçü yönünden birbirlerine üstünlükleri yoktur. Fleksiyon kontraktürü olan olgularda ortoröntgenografiik teknikte projeksiyonel kısalığa bağlı önemli ölçüm hataları olmaktadır. 1993-1995 yılları arasında kliniğimize başvuran, alt ekstremitelerinde uzunluk farkı düşündüğümüz 40 olguda ortoröntgenografi ve fateral bilgisayarlı tomografik (BT) skenografi ile uzunluk ölçümleri yapılmıştır. Fleksiyon kontraktürü olmayan veya 20 nin altında olan 35 olgu 1. küme. 20°’nin üzerinde olan 5 olgu 2. küme olarak değerlendirilmiştir. Bilinci kümede BT skenografi ile ortoröntgenografi arasında istatistiki bakımdan anlamlı bir fark saptanamamıştır, 1=0,072 P>0.05. Ancak ikinci kümede fark anlamlıdır; 1=2,764 ve p<0,05. Fleksiyon kontraktürü olan olgularda BT tateral skenografinin daha uygun bir teknik olduğu kanısına varılmıştır.