.png)
.png)
Abstract
Objectives: We compared two mini skin incision techniques utilized in the treatment of carpal tunnel syndrome (CTS).\r\nMethods: Twenty-seven patients who underwent surgery for CTS were evaluated in two groups according to the site of the mini incision performed for surgical release. A single mini skin incision was performed over the transverse carpal ligament in 12 patients (group 1; 17 hands; 1 man, 11 women; mean age 55 years; range 38 to 66 years), and on the distal side of the ligament in 15 patients (group 2; 17 hands; all women; mean age 54 years; range 34 to 71 years). The two groups were compared with regard to improvement in pain and numbness, rigidity and sensitivity of the scar tissue, time to use of the hands, and palmar pinch and grip strengths. The mean follow-up was 26.6 months in group 1, and 23.7 months in group 2.\r\nResults: Complete disappearance of symptoms was obtained in 14 wrists (82.4%) in group 1, and in 15 wrists (88.2%) in group 2, with no significant difference between the two groups (p>0.05). Rigidity and sensitivity of the scar tissue were seen in nine wrists (52.9%) in group 1, and in two wrists (11.8%) in group 2 (p<0.05), which lasted 3.5 months and 1.5 months, respectively. In group 2, time to use of the affected hand for basic needs (9 days) and normal function (21 days) was significantly shorter, compared to 18 days and 35 days in group 1, respectively (p<0.05). The mean differences of grip and pinch strengths of the two hands were -2.78 kg and -0.60 kg in group 1, and -0.77 and -0.46 kg in group 2, respectively (p>0.05).\r\nConclusion: Although both methods of release yield satisfactory results in the mid- and long-term, mini skin incision performed on the distal side of the transverse carpal ligament is associated with less incision-related morbidity.
Özet
Amaç: Karpal tünel sendromunun (KTS) cerrahi tedavisinde kullanılan iki farklı mini cilt kesisi yöntemi karşılaştırıldı.\r\nÇalışma planı: Çalışmada, KTS nedeniyle cerrahi tedavi uygulanan 27 hasta gevşetme için yapılan mini kesinin yerine göre iki grupta değerlendirildi. Mini kesiler grup 1’de transvers karpal bağın tam üzerinden, grup 2’de ise distalinden yapıldı. Grup 1’de 12 hasta (17 el; 1 erkek, 11 kadın; ort. yaş 55; dağılım 38-66), grup 2’de 15 hasta (17 el; hepsi kadın; ort. yaş 54; dağılım 34-71) tedavi edildi. İki grup, ağrı ve uyuşma şikayetlerindeki azalma, kesi bölgesindeki skar dokusunda sertleşme ve hassasiyet, elin kullanılmaya başlanması için geçen süre, palmar çimdikleme ve kavrama gücü ölçümleri bakımından karşılaştırıldı. Ortalama takip süresi grup 1’de 26.6 ay, grup 2’de 23.7 ay idi.\r\nSonuçlar: Grup 1’de 14 el bileğinde (%82.4), grup 2’de ise 15 el bileğinde (%88.2) yakınmalar tamamen kayboldu. Semptomatik iyileşme açısından iki grup arasında anlamlı fark yoktu (p>0.05). Grup 1’de dokuz (%52.9), grup 2’de ise iki el bileğinde (%11.8; p<0.05) kesi bölgesindeki skar dokusunda, sırasıyla ortalama 3.5 ay ve 1.5 ay süren sertleşme ve hassasiyet görüldü. Grup 2’de ameliyat edilen elin temel ihtiyaçlar için (9 gün) ve normal (21 gün) kullanımına geçiş süreleri grup 1’den (sırasıyla 18 gün ve 35 gün) anlamlı derecede kısaydı (p<0.05). İki el arasındaki kavrama gücü farkı grup 1’de oralama -2.78 kg, grup 2’de -0.77 kg olarak ölçülürken, palmar çimdikleme gücü farkı iki grupta sırasıyla -0.60 kg, ve -0.46 kg idi. Güç ölçümleri iki grup arasında anlamlı fark göstermedi (p>0.05).\r\nÇıkarımlar: Ameliyat sonrası orta ve uzun dönemde iki gevşetme yöntemiyle de tatminkar sonuç alınmasına karşın, transvers karpal bağın distalinde yapılan kesiler ile cerrahi kesiye bağlı sorunların daha az olduğu görülmektedir.