Abstract
Objectives: We evaluated long-term results of patients who underwent reconstruction using the free vascularized fibular graft and assessed its indications.\nMethods: Free vascularized fibular graft was used in 36 patients. Of these, 28 patients (13 females, 15 males, age range 6-55 years) were evaluable after a follow-up of 5.5 years (range 1-10 years). Reconstruction with the free vascularized fibular graft was performed for femoral (n=13), tibial (n=6), humeral (n=6) and forearm (n=3) bone defects. Etiology for the bone defects was primary bone tumor in 14 patients, congenital tibial pseudoarthrosis in five patients and infected pseudoarthrosis and osteomyelitis in nine patients. Clinically, deformity, leg-length discrepancy, nonunion/pathologic fracture, loss of motion and pain were evaluated; radiologic assessment included union, nonunion, hypertrophy. Patient satisfaction was also considered.\nResults: The leg-length discrepancy was between 1-11 cm (mean 6 cm). Twenty-one patients exhibited slight varus and valgus deformities. In fifteen patients, excellent results were obtained with regard to union, graft hypertrophy and patient satisfaction. Fair results were found in three patients.\nConclusion: Treatment of long bone defects is quite difficult; however, free vascularized fibular graft may be an appropriate alternative. Patients are generally satisfied with the outcome despite such complications as residual deformity and leg-length discrepancy. With the development of easier methods, indications for this flap may be more limited.
Özet
Amaç: Daha önce serbest damarlı fibula grefti ile rekonstrüksiyon yapılan hastaları geç dönemde değerlendirmek ve sonuçların ışığında endikasyonları gözden geçirmek.\nÇalışma planı: Serbest damarlı fibula grefti kullanılarak tedavi edilen 36 hastanın ulaşılabilen 28’i (13 kadın, 15 erkek, yaş dağılımı 6-55) yeniden muayene edildi. Ortalama 5.5 yıl (1-10 yıl) izleme süresinden sonra geç dönemdeki sonuçlar değerlendirildi. Bu hastalarda serbest damarlı fibula grefti, femur (n=13), tibia (n=6), humerus (n=6) ve önkol kemiklerindeki (n=3) geniş defektler için kullanılmıştı. Kemik defektinin nedenleri 14 hastada primer kemik tümörü, beş hastada konjenital tibia psödoartrozu, dokuz hastada enfekte psödoartroz ve osteomyelitti. Hastalar klinik olarak deformite, kısalık, kaynamama/patolojik kırık, konan eklemlerde hareket kaybı ve ağrı; radyolojik olarak kaynama, kaynamama ve hipertrofi ve uyumluluk ve hasta memnuniyeti açısından değerlendirildi. \nSonuçlar: Hastaların ekstremitelerinde 1-11 cm (ortalama 6 cm) kısalık ve 21 hastada varus ve valgus deformitesi saptandı. Hastaların 15’inde kaynama, hipertrofi ve memnuniyet açısından çok iyi sonuç alınmasını karşın üç hastada başarısız sonuç elde edildi.\nÇıkarımlar: Geniş uzun kemik defekti, tedavisi çok zor bir kemik tablodur. Serbest damarlı fibula grefti iyi bir çözüm sağlar. Kısalık, deformite gibi sekeller kalsa bile hasta elde edilen sonuçtan memnundur. Ancak uygulaması daha kolay yöntemler geliştikçe endikasyon sınırları da daralmaktadır.