Abstract
Between June 1995 and December 1995, at the Orthopaedic and Arthitic Hospital, Toronto, Canada, on 217 knees in 191 patients, arthroscopic debridement was performed for degenera tive arth ritis those with pain and no obvious mechanical symptoms. All the patients were asked if they had any improvement from their arthroscopic procedure at the postoperative second month follow-up. Patients whose complaints remained unchanged or got worse, were included in this study. The problems which caused unsatisfactory results were not obtained. These unsatisfactory results had been followed up for two years. Complications are the obvious reasons for unsatisfactory results, in our study there were two commplications one superficial infection and one sympathetic dystrophy (RSD). İnfection does not seem to be problem in arthroscopic debridement but RSD should be well recognized in early stages because it would be very difficult to control symptoms when the condition persists untreated. 36 total knee arthroplasty were planned and 22 were done. Failures, other than complications, highly depend on the patients selection. If advanced degenerative changs are observed in both compartments on X-rays (bone to bone contact), arthroscopic debridement should not be tried for any reason such as general medical problems. Undiagnosed rheumatoid arthritis and reaction to the fluids are less effective for failures but should be tried on carefully selected symptomatic patients for either defining the pathology or treatment of osteoarthrits of the knee.
Özet
Bu çalışmanın verileri, Haziran 1995 ile Aralık 1995 tarihleri arasında Kanada, Toronto, Orthopaedic and Arthritic Hastanesinde osteoartroz sebebiyle anroskopik debridman yapılan 217 diz arasından alınmış-tır. Artroskopik girişim sonrası 2. ayda yapılan klinik muayenede ve görüşmede ağrı şikayetinde gerileme ol-mayan veya kötüleşen, retrospektif incelemede teşhis edilmiş sekonder artriti olmayan, bağ insiabilitesi saptanmayan, mekanik semptomları olmayan hastalar çalışmaya dahil edilmiştir. Çalışmaya dahil edilen hasta-ların hepsi artroskopik girişimden önce en az 2 yıldır diz ağrısından yakınmakta ve hepsine konservatif teda-vi yöntemlerinden bir tanesi (nonsteroid antiinflamatuar, fizik tedavi, eklem içi steroid tedavisi) denenmiş idi. 27 kadın, 14 ü erkek 41 hastanın 46 dizi çalışmaya dahil edildi. Hastaların ortalama yaşı 61 yıl (47-76) olarak tespit edildi. 46 (%2l) hastanın diz semptomlarında gerileme olmamış veya şikayetleri artmıştır. Artroskopi sonrası 4 hastada quadriceps atrofisi, 1 hastada yüzeyel infeksiyon, l hastada refleks sempatik distrofi (RSD) gelişti. 36 hastaya total diz artroplastisi planlandı ve 22 tanesine uygulandı. Hastaların doğru se-çimi anroskopik debridman ve lavajın başarısında en önemli faktör gibi görünmektedir. Radyolojik olarak her iki komparmanı ilgilendiren ileri artrozlu, ileri yaştaki, tek kompartmanı tutan kemik kontaktı olan, daha evvel debridman yapılan dizlere artroskopik debridman denenmemelidir. Artroskopik debridman orta ereceli artrozlarda gerek tedavide gerekse tanıda komplikasyonlar nadir olan bir girişimdir. Tanışı koyulamayan komplikasyonlar sonucu kötü etkilemektedir. Özellikle yeni yeni tanınmaya başlanan refleks sempatik distrofininde tanısında gecikilmemesi gerekir.