.png)
.png)
Abstract
Objectives: Morphological measurements were performed, of the articular surfaces and adjacent bone structures of the sacroiliac joint on dry bone specimens to determine the projection of the sacroiliac joint on the outer table of the posterior ilium. In addition, the effect of plate fixation using transiliosacral screws and a pedicular screw on S1 attached via a compression rod was evaluated on pelvic models to be applied in sacroiliac joint injuries. Methods: Quantitative caliper measurements of dry bone specimens including 20 os coxae and 10 sacrum were made on the articular surfaces of the sacrum and the posterior ilium, thickness of the posterior iliac bone at different levels, and the distance from the outer walls of S1 and S2 foramina to the sacral facies articularis. After the construction of a plate matching the projection of the lateral sacral mass on the outer table of the posterior ilium, four transiliosacral screws were applied lateral to the sacral foramina on pelvic models. A pedicular screw sent to S1 was attached to the plate with a threaded compression rod. Results: The mean values for the articular surface of (i) the posterior ilium were 53.3 mm (base length), 38.5 mm (height), and 56.2 mm (the distance from the anterior margin of the articular surface to the spina iliaca posterior superior); and (ii) the sacrum, 57.2 mm (base length), and 34.6 mm (height). The mean thickness of the posterior ilium was 19.2 mm, and the mean distance from the lateral walls of the sacral foramina at S1 and S2 levels to the articular surface was 21.7 mm. For the deduced projection, the perpendicular line from the middle of the base was found to be the safe zone for screw applications. Conclusion: Through a plate applied matching the projection area, multiple screws may be sent lateral to S1 and S2 foraminal levels without damage to the sacral neural and surrounding vital structures. A stable fixation can be achieved by combining the plate/screw system with a S1 pedicular screw.
Özet
Amaç: Sakroiliak eklemi oluşturan eklem yüzleri/fasies artikularisler ile komşu kemik bölgelerinin morfolojik ölçümlerini kuru kemik örnekleri üzerinde yaparak, bölgenin posterior iliak kanat üzerindeki izdüşümünü hesaplamak; sakroiliak eklem yaralanmaları için güvenilir bölge olarak değerlendirdiğimiz bu bölgeye uygulanan plak üzerinden transiliosakral vida ve S1’e pediküler vida kombinasyonundan oluşan sistemi pelvis modellerinde değerlendirmek. Çalışma planı: Yirmi adet os koksa, 10 adet sakrumdan oluşan kuru kemik örneklerinde, sakrum lateralindeki ve iliak kanat medial yüzündeki eklem yüzleri, bölgelere göre posterior iliak kanat kemik kalınlıkları, S1 ile S2 foramina dış duvarlarının sakral eklem yüzüne olan uzaklıkları milimetreye duyarlı kompas ile ölçüldü. Lateral sakral kitlenin iliak kanat posterioruna uyan bölümündeki izdüşümü için plak tasarımı yapıldı. Pelvis modelleri üzerinde sakral foramina lateralinde kalacak şekilde plak üzerinden dört adet transiliosakral vida uygulandı. S1’e gönderilen pediküler vida ile plak iki ayrı tip yivli kompresyon çubuğuyla birleştirildi. Bulgular: Eklem yüzüne ait ortalama değerler iliak kanat için taban uzunluğu 53.3 mm, yüksekliği 38.5 mm, eklem yüzü ön sınırının spina iliaka posterior superiora olan uzaklığı 56.2 mm; sakrum için taban uzunluğu 57.2 mm, yüksekliği 34.6 mm bulundu. Ortalama kemik kalınlıkları iliak kemiğin tüm bölgeleri için 19.2 mm, sakrumda S1 ve S2 foramina lateral duvarlarıyla eklem yüzü arasındaki uzaklık 21.7 mm bulundu. Bulunan izdüşüm için, taban orta noktasından çıkılan dik doğrunun, vida uygulamada güvenilir bölge olduğu görüldü. Çıkarımlar: Belirlenen izdüşüm bölgesine yerleştirilen plak üzerinden S1 ve S2 düzeylerinde sakral foramina lateralinde kalacak şekilde, sakral nöral ve çevredeki önemli yapılara zarar vermeksizin çoklu vida uygulanabilir. Plak/vida sistemine pediküler vida eklenmesiyle stabil bir tespit sağlanabilir.