Abstract
Objective: The aim of this study was to evaluate the effectiveness of long-segment posterior instrumentation and allograft application in obtaining fusion in congenital scoliosis. \r\nMethods: Twenty-one patients with congenital scoliosis who were treated with long-segment posterior instrumentation (>6 levels) and freeze-dried allograft and followed up for more than 24 months were reviewed. Six patients were excluded from the study due to anterior procedures. Fifteen patients with congenital scoliosis (13 females, 2 males; mean age: 12.2±3 years, range: 7-17 years) were retrospectively reviewed. Mean follow-up time was 30.9±9.4 (range: 24 to 48) months. Six patients had laminectomy either due to previous posterior surgeries or to address intraspinal pathologies during the posterior fusion procedure. Preoperative, postoperative and final follow-up anteroposterior and lateral spine X-rays were reviewed. Fusion was graded according to the classification reported by Bridwell et al. \r\nResults: Two patients were graded as ‘no fusion’ (pseudarthrosis), four patients as ‘probably fused’, and nine patients as ‘definitely fused’. The major curve was corrected from an average of 68±18.6 to 39.3±12.2 degrees (p<0.001). Mean correction lost in the major curve was an average of 4.5±5.2 degrees in the latest follow-up. There was significant correction in the compensatory curve (preoperative 37.9±13.2 degrees, postoperative 20.2±6.6 degrees; p=0.001). Preoperative and postoperative global thoracic kyphosis were 39.5±13.3 and 32.3±7.9 degrees, respectively (p=0.018). Preoperative and postoperative global lumbar lordosis was 36.3±7.4 and 36.1±8.9 degrees, respectively (p=0.883). Successful fusion was detected in %86.7 of patients in the final follow-up.\r\nConclusion: The usage of allograft alone to achieve fusion increases the rates of pseudarthrosis while additional anterior procedure decreases the pseudarthrosis rate in patients with congenital scoliosis that require long-segment posterior instrumentation. Further studies should be performed to assess the efficacy of the usage of polysegment pedicle screw instrumentation
Özet
Amaç: Çalışmanın amacı konjenital skolyozlu hastalarda uzun segment posterior enstrümantasyon ve allogreft uygulamasının füzyon elde etmede etkinliğinin değerlendirilmesi idi.\r\nÇalışma planı: Konjenital skolyoz nedeniyle uzun segment posterior enstrümantasyon (>6 seviye) ve donmuş-kurutulmuş allogreft uygulanmış, en az 24 ay takip süresi olan 21 hasta incelendi. Altı hasta anterior girişimler nedeniyle çalışmadan çıkarıldı. Konjenital skolyozlu, posterior enstrümantasyon ve allogreft uygulanan 15 hasta (13 kız, 2 erkek; ortalama yaş: 12.2±3, dağılım: 7-17 yıl) retrospektif olarak değerlendirildi. Ortalama takip süresi 30.9±9.4 (dağılım: 24-48) ay idi. Posterior füzyon işlemi sırasında altı hastaya intraspinal anomalilerinin düzeltimi ya da daha önce geçirdiği posterior cerrahiler nedeniyle laminektomi uygulandı. Hastaların omurga grafileri ameliyat öncesi, sonrası ve son takipte değerlendirildi. Füzyonu değerlendirmek için Bridwell ve ark.’nın sınıflandırması kullanıldı. \r\nBulgular: İki hasta ‘füzyon yok’, 4 hasta ‘olası füzyon’, 9 hasta ‘kesin füzyon’ olarak değerlendirildi. Ana eğrilik ortalama 68±18.6 dereceden 39.3±12.2’ye düzeltildi (p<0.001). Son takipte ana eğrilikteki ortalama korreksiyon kaybı 4.5±5.2 derece idi. Eşlik eden eğrilikte belirgin düzelme olduğu görüldü (ameliyat öncesi 37.9±13.2 derece, ameliyat sonrası 20.2±6.6; p=0,001). Global torasik kifoz ameliyat öncesi ortalama 39.5±13.3 derece, ameliyat sonrası 32.3±7.9 derece olarak bulundu (p=0.018). Global lumbar lordoz ameliyat öncesi ortalama 36.3±7.4 derece, ameliyat sonrası ortalama 36.1±8.9 olarak kaydedildi (p=0.883). Son takipte olguların %86.7’sinde başarılı füzyon saptandı. \r\nÇıkarımlar: Uzun segment posterior enstrümantasyon gerektiren konjenital skolyoz hastalarında füzyon için sadece allogreftlerin kullanılması psödoartroz oranını arttırmakta ve ilave anterior girişimle bu oran azaltılabilmektedir. Çok segmentli pedikül vidası kullanılarak gerçekleştirilecek posterior cerrahilerin etkinliği yeni çalışmalarla araştırılmalıdır.